Schenkingstraditie

Een traditie is een gewoonte die van de ene op de andere generatie wordt doorgegeven. In geval van een schenkingstraditie is het dus een gewoonte om letterlijk geld van de ene op de nadere generatie door te geven.

Juridisch achtergrond

Een schenking is een overeenkomst (om niet) tussen twee partijen. De schenker en de begiftigde zijn de twee betrokken partijen. Als je dus iets wilt schenken dan kun je dat alleen maar doen als de begiftigde daarmee akkoord gaat. Omdat de begiftigde het geld “om niet” krijgt (hij of zij hoeft er niets voor te doen) zal de begiftigde normaliter meestal wel instemmen met de schenking.

De praktijk

Als mensen in staat zijn om te schenken dan doen ze dit in de regel jaarlijks binnen de schenkvrijstelling van ruim € 5.000. Vaak vragen klanten dan of deze schenkingen gemakshalve ook gelijk maar alvast voor de toekomstige jaren kunnen worden vastgelegd. Dat was tot op heden belastingtechnisch niet verstandig. Want de belastingdienst voegde dan namelijk direct alle schenkingen bij elkaar en stelde dat er samenhang was tussen alle schenkingen, die te vergelijken zijn met een periodieke jaarlijkse uitkering. Vervolgens belastte de belastingdienst dan de (veel hogere) gekapitaliseerde waarde van deze periodieke uitkering als een schenking in het jaar waarin de overeenkomst werd gesloten.

Nieuwe ontwikkelingen

Recent heeft het Gerechtshof in ’s Hertogenbosch echter een uitspraak gedaan die daar toch een ander licht op werpt. In de casus was de begiftigde met zijn ouders overeengekomen, dat zij hem gedurende een periode van vijf jaar ieder jaar een bedrag van € 10.000 zouden schenken, waarbij dit bedrag renteloos schuldig werd gebleven. De vijf schenkingen zijn in vijf afzonderlijke notariële akten van schenking vastgelegd. De akten zijn allen op dezelfde dag getekend. Vier van de vijf schenkingen vonden plaats onder de opschortende voorwaarde dat de langstlevende van de (schenkende) ouders in leven is op respectievelijk 1 januari 2014, 1 januari 2015, 1 januari 2016 en 1 januari 2017. In iedere schenkingsakte was een herroepingsrecht opgenomen.

Het Hof oordeelde dat geen sprake was van een periodieke uitkering die ineens belastbaar is voor het geheel. Er waren volgens het Hof vijf afzonderlijke rechtshandelingen tot stand gekomen. Vier van de vijf schenkingen bevatten een opschortende voorwaarde waardoor ze volgens de wet (die in 2010 op dit punt is aangepast) pas definitief tot stand zijn gekomen als de voorwaarde is vervuld op 1 januari van elk komend schenkingsjaar. Ook in onderlinge samenhang zag het Hof de vijf schenkingen niet als een periodieke uitkering. Juridisch waren er vijf afzonderlijke overeenkomsten die ook fiscaal als zodanig moesten worden erkent.

De inspecteur had nog gewezen op uitlatingen van de staatsecretaris over dergelijke repeterende schenkingen maar het Hof oordeelde dat die uitlatingen waren gedaan als uitvoerder van de wet en niet als wetgever.

De jaarlijkse gang naar de notaris

Met deze uitspraak zou een jaarlijks notarisbezoek voor schuldigerkenningen op papier niet meer nodig zijn. Neem wel een herroepingsrecht op en beperk de periode tot bijvoorbeeld maximaal vijf jaar.

Bent u geïnteresseerd en wilt u hier meer over weten?

Bel of mail mij gerust en stel uw vraag.