Om te weten waar je naar toe gaat is het belangrijk om te weten waar je vandaan komt. Daarom is dit een mooi moment om na de stormen van het afgelopen jaar terug te kijken op mijn column van begin 2020. In mijn eerste column van vorig jaar schreef ik over de omgekeerde wereld waarin we leven. Ik stelde voor om deze samen de komende tien jaar weer recht te zetten. Ik maak nu de balans op na het eerste jaar.

Klotsend geld

De overheid wist geen raad met het geld, wat toen tegen de plinten klotste. De kwaliteit van het onderwijs staat inmiddels verder onder druk. Het afstandsonderwijs heeft dit jaar niet bijgedragen aan een inhaalslag. Ouders zitten daarnaast nog steeds met de handen in het haar over de toeslagenaffaire. Maar met de verkiezingen in zicht is er een charmeoffensief geopend door de regering. Die trekt de portemonnee alvast open. Niemand binnen de politiek heeft zich (ten tijde van het schrijven van deze column) nog verantwoordelijk gevoeld voor de misstanden op dat gebied. Wel is dit jaar duidelijk gebleken dat alle politici en ambtenaren lijden aan een zorgwekkende vorm van collectief geheugenverlies.

Woningen zijn inmiddels weer veel duurder geworden en zullen dit jaar nog verder in prijs stijgen ondanks de afschaffing van de overdrachtsbelasting voor jonge kopers. De schaarste is namelijk zo groot dat de woningmarkt zeer gespannen blijft.

De plasticsoep is verder gegroeid en zou vanaf 3 juli van dit jaar moeten gaan krimpen door een verbod op (bepaalde) plastic wegwerpproducten, meer recycling en betere informatie over herbruikbare alternatieven. Dat blijft dus nog steeds toekomstmuziek. Tegelijkertijd stikken we nog steeds in de (stik-)stof en de bouw van woningen komt om die en redenen maar niet van de grond.

Braaf

Binnen Europa blijft Nederland het braafste jongetje van de klas. Eerder werden we op de vingers getikt door de nieuwe president van de ECB omdat we te weinig uit zouden geven. Maar goed dat we daar geen gehoor aan hebben gegeven want in 2020 waren we daarom in staat onze staatsfinanciën nog enigszins op orde te houden. In Europa moet de geldpers nog steeds overuren maken en word de rente door de ECB nog verder verlaagd. Alles met het doel om de economie draaiend te houden. Desondanks gingen mensen, vanwege alle onzekerheden, hun spaarpotten toch volstoppen. De kunstmatig lage rente heeft onze huizenprijzen nog verder opgeblazen. Op dit punt zijn we dus letterlijk “verder van huis” gekomen.

Alle ogen zijn nu gericht op de vaccinatieprogramma’s en de parlementsverkiezingen. Er doen 89 partijen mee aan deze verkiezingen. De verdeeldheid groeit terwijl er juist behoefte is aan een gezamenlijke aanpak. Kortom, mijn conclusie is dat 2020 geen enkele stap is gezet die ertoe leidt dat we de wereld weer van zijn kop krijgen. Veel landen worden bestuurd door vlotsprekende grote ego’s die achteraf blijken geen geheugen te hebben. Ik zie nog weinig perspectief! Maar we hebben nog negen jaar en waar een wil is, is een weg!

Bent u geïnteresseerd en wilt u hier meer over weten?

Bel of mail mij gerust en stel uw vraag.